Ziyan ettik vakti... Sadega Rasulullah

Garip şeyler oluyor yine, yine yoruluyor ansızın içimde çalışanlar
Çalışıyorlar mı ki sahi?
Çok çalışmaktan yorgun değilim diye ses verdi içim; keşke gerçekten ne istediğini bilseydin de dedi bana
O zaman yorulmazmış öyle dedi.
Ve şöyle dedi: sen çalışırken mutlusun, asıl, işi bitirdiğinde yoruluyorsun... İnsanın yaptığından, yapmak istediğinden tereddüt etmesi ne de zor.. Belki emin olsan yaptığının yapmak istediğin olduğuna, daha çok şey yapardın.. 
İçim haklı, içime dönme zamanı...
Ah zaman.. İçimde yaradır.. .Gidişini çaresiz seyrettiğim, durduramadığım.. yıllar ayırdığım onca şey, şimdi yanımda bulamadığım..
Ne zaman geldim ki ben bu yaşa? Diyemem ki ben çeyrek asır geçirdim dünyada, diyemem, korkarım...
Çeyrek asır... Çok fazla büyük...
Buna rağmen yaşanan kararsızlık koyuyor insana.. Neyin kararını veriyorum ki, giden gitmiş sanki.. Sanki çok geç karar vermek için.
Zaman, kader kadar insan zihnine fazla...
Zaman diyorum, aklına çok güvenen varsa...

Anlayamadığımı yoktan var eden Rabbim! Sen çok büyüksün..
Akla sığmayanları yarattın;
Bense insan olmayı 'bile' kaldıramadım...
Komik hallerimi de bağışla!...