Cennet Tahminleri 089360

Cennete gitmeyi çok istiyorum.
Hani sevdiklerinin yanına gitmek için otobüse binersin de bir türlü bitmez ya yol,
Öyle, geçmiyor işte zaman.
O kadar gitmek istiyorum ki, uyuyamıyorum zaman geçsin
Belki biraz da heyecan var, özlem tabi çokça.

Hiç görmedim ama, gördüklerimden de güzel olduğunu biliyorum.
Hem ben zaten öyle çok güzel şeyler de görmedim hayatta
Bir iki manzara gördüm İstanbul'da, belki diye geçirmiştim içimden,
Belki cennet buraya benziyordur; ya da tam tersi...
Sonra bir de, sadece bir çift içi sevgi dolu, güzel göz gördüm hayatta
Evet dedim, cennet böyle bir şey olmalı.
Ama onların gerçek cennet olmadığını idrak etmem zaman almadı;
Güzel dediği her ne varsa, bir daha göremeyince anlıyor insan
Çünkü cennetten çıkarmaz Sevgili bizi. Der ki, hak edersen, ebedî...

Cennete gitmeyi çok istiyorum.
Merak ediyorum, nasıl oluyor da sonsuzu anlayabiliyor insan?
Sonsuzu yaşarken de unutur mu yoksa, fani olduğunu unuttuğu gibi..
Sonra, orada istediğim kadar ağlayabilir miyim mesela, başım ağrımadan.
Yağmur yağar mı istediğim kadar?
Herkes orada olacak mı bir de, en çok bunu merak ediyorum.
Çünkü ben ilk Aişe annemi tanımak istiyorum, karşılamaya gelir mı beni?
Belki elini omzuma koyar, yürürüz.
Malik Şahbaz benden önce gelmiş oturuyordur mesela orda.
Ha bir de, babam da orda olsun, lütfen...
Hep mahzun bakan ela gözlerini, geçim sıkıntısı çekmiyorken görmeyi de çok istiyorum.
Zaten sanki en çok annemi göreceğimden emin gibiyim, günah yazma Allah'ım,
Annemi en güzelinden vermişsin, çok seviyorum.

Bu kadar çok şeyi merak etmek iyi değil belki.
Elimde değil, merak kara ciğerimi zımparalıyor,
Son bir şey sormam lazım, yüzüm kızararak, suç işliyormuşum gibi.
Orda olacaksın değil mi?

Yukarda yazılanlar, tam olarak böyle hayaller...
Zor.
İmkansız olmamakla beraber...