Nankörlük Seciyesi

Hani ellerini açınca dolaşır ya dilin,
hani her şeyi isteyebilecek olmaktan
ne isteyeceğini bilemezsin.
her şeyi bu kadar çok istiyorken dünyada
neden senden istemekte tembeliz rabbim?
bıraktım bizi, ben.
ben'i halletmeden biz demek olmaz, öyle ya...
ne olacak halim?


ben memnun değilken, sen memnun olur musun benden?
seni sevmemekten çok korkuyorum Rabbim.
Seni sevmemekten de sana sığınıyorum.
insan memnun etmek istemez mi sevdiğini?
neden?
düşündükçe ürperiyorum, korkuyorum ve üzülüyorum.
bunlar da yetmez biliyorum...


hani bazen açıyorum ya ellerimi
diyorum beni bağışla, cennet ver bana...
hangi yüzle?
sonra bazen korkuyorum, eksiklerimden, gafilliğimden...
şimdi ölüversem diyorum,
hangi yüzle?


utanıyorum çok zaman.
bana soru sorduklarında en çok.
ne ilahiyatçılığım, ne insanlara anlattıklarım beni kurtarmaz biliyorum..
ve bilmiyorum, neyime güveniyorum.
sanki bir rol giyinmişim, habire oynuyorum
yanlış biliyorum, çok zaman utanıyorum.


yanlışı bilmektense bilmemeyi tercih etmeliyken,
bilmek uğruna yanlış yaşıyorum.
daha çok şey Rabbim..
kestiremez oldum, kendimi koyup nerelere kaçsam


Ellerimi bırakma Rabbim!
İstemeye utanıyorum, yine de Rahman olduğunu bilemek güzel.
Yine de beni duyduğunu bilmek güzel.
Nemli nemli gülümsüyorum...