Hakkımda

14 Haziran 2009 Pazar

ZAMANIN ESARETİNDE ÖZGÜRLÜK



Hayat denir bu hana;kimlerle karşılaşır yolcu,neler görür içinde…Geçirdiği kısa zaman içinde, kimi zaman mutlu kimi zaman kederli olur bu bir müddetliğine geldiği mecburi mekanında.Aradığını bulamaz çoğu zaman yolcu;muhakkak bulduğundan fazlasını beklemiştir ve beklediğini bulmayı ümit etmiştir…Velakin,handır bu,gerektiği kadar kullanır terk edersin.Fazlasını beklemeye,bulamayınca kederlenmeye ne hacet?..
Yolcu düşünemez yolculuk esnasında bunları.Çünkü duyguları vardır ve onları mantığından çok kullanır.Ve hatalarının çoğu bundan sebeptir.Yolcu, bu çetin yolculukta çoğu zaman hislerinin esiri olur.Kapılıp da rüzgarına coşup uçmaları,konmayı beceremeyip düşmeleriyle dolar anıları.Geri dönüp baktığındaysa nedametinden dökülür gözyaşları.Kısa bir müddetliğine de olsa mantığını devreye sokar ve düşünür.Ve nefis muhasebesi der adına.Bahaneler üretmeye çalışırken geçen yılların farkına varır ve daha önce çocukluğuna verdiği hataları için artık geçersiz bir bahane olduğunu idrak eder.Ve düşünür yolcu,çocukluk da bittiğine göre günahlarıma,hatalarıma ne bahane bulabilirim diye.Tek çözüm olarak deliliğe mi vurmalıdır şimdi ettiklerini?
Yatağına uzanır,kollarını başının altına alır,gözleri tavanda düşünmeye devam eder yolcu:
Handaki günleri dolarken hızla,fark edememiştir olanları çoğu zaman.Dikkat etmemiştir gelişen ve değişen olaylara, belki de önemsememiştir.Fakat,geçen zaman önemliydi,geri gelmemek üzere gitti!Yolcuya yeni şeyler kattı ve ondan çok şey aldı…
Zaman,bir dilemmaydı.Acımasız bir avcıydı ve herkesi avladı.İstisnasız her yolcu düştü onun tuzağına.Ve faydasız çırpınışları yetmedi kurtarmaya…
İnsan olmak bu olsa gerek;yolculuk yaptığının bile farkında olmadan seyyah,kendi yaptığını bile bilmekten acizken alim(!).Doğaçlama yaşar hayatını nedeni bilinmez.Ve Halık’ı der ki mahlukuna,sen çok acelecisin!..
Ve mahluk başını arkasına her çevirdiğinde,anılar sayfasını her açtığında bir damla gözyaşı besliyor sanki nedametini zamanın,yine de fark etmiyor akıl,kaybolduğunu anın…
Bir sohbetimiz esnasında Sayın hocam Yard.Doç.dr.Nusrettin Bolelli’nin söylediğini hatırlıyorum:”Yetmiş yıl yaşasa bir insan” dedi,”bunun yarısı uykudadır.Yani otuz beş yıl yaşar insan.Zaten bunun da on beş yılı çocukluktur,kalan yirmi yıl nasıl olur da ziyan edilir,Tek bir saniyesi boşa harcanmayacak kadar kısa değil mi?” Düşündürdü beni!..
“Asra and olsun ki,insan ziyandadır!..”
Subhanallah!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

İSMİNİZİ YAZINIZ.
BU ÖNEMLİ.